แน่ยิ่งกว่าแน่ ว่าในชีวิตหนึ่งๆ มีเรื่องให้เจ็บปวดหัวใจมากมาย ทั้งประสบการณ์ที่ไม่ดี ความหลังวัยเยาว์ อะไรต่อมิอะไรหลายๆอย่าง ทางสายแห่งความเจ็บปวดนี้ มีให้เลือกเดินอยู่สองทางคือ ทางแรก ถือให้ความเลวร้ายที่เกิดขึ้นเป็นเสมือนบทเรียน แล้วเก็บข้อผิดพลาดนั้นมาใช้ ไม่ให้เราพบเจอกับมันอีก ทางที่สอง เก็บความเจ็บปวดนั้นไว้ แล้วให้มันทำร้ายเราอยู่ร่ำไป คงไม่มีใครที่อยากจะเลือกทางที่สอง แต่น่าแปลก คนส่วนใหญ่ กลับเลือกทางเดินที่สองไป อย่างไม่รู้ตัว ! ผมเป็นคนหนึ่ง ที่มีความคิดแตกต่างจากคนอื่น ผมสร้างทางเดินขึ้นมาใหม่ เป็นทางเดินของผมเอง ที่ผมไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครตามมาได้ ทางเดินแห่งความทรงจำ ทางเดินสีขาว ที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่รอบๆข้างก็ได้เก็บรวบรวมความผิดพลาดในชีวิตของผมไว้ ผมเก็บมันไว้อย่างเป็นระเบียบ “เวลาไหนที่ผมทุกข์ จะได้รู้ว่า ณ จุดจุดหนึ่ง ผมเคยทุกข์มามากกว่านี้แล้ว” เห็นไหมล่ะ? บางทีการมีความทุกข์ ก็ไม่ได้เป็นตัวกำหนดว่า ชีวิตของเราจะเลวร้ายเสมอไป ลองหันหน้าเข้าหาความทุกข์ แล้วปรับความเข้าใจกับมัน และ “การยอมรับความทุกข์นั้น จะทำให้คุณรู้สึกสบายใจมาก...