To thy star

เชื่อว่าคนทุกคนย่อมมีความฝันเป็นของตัวเอง ผมเองก็มีครับ มีหลากหลายความฝันเช่นเดียวกัน แต่ความฝันก็จะเป็นเพียงความฝัน ถ้าเรา...ไม่ลงมือทำมันให้เป็นจริง เหมือนกระดาษแผ่นหนึ่ง ที่คุณหวัง หวัง..ให้มีภาพสวยๆ ปรากฏลงบนหน้ากระดาษนั้น หวัง..ให้มีข้อความดีๆ ขีดเขียนเอาไว้ และหวัง..ให้กระดาษแผ่นนั้น มีค่าขึ้นมา แล้วจะทำยังไงล่ะ... คำถามเริ่มผุดขึ้นมาเหมือนดอกเห็ด ความสับสนนานาเริ่มประดังประเดเข้ามาในสมอง เมื่อความฝันเข้าครอบงำจิตใจ มีอยู่วิธีหนึ่ง ที่ดี และไม่ก่อความเสียหายภายหลัง ลองหาหมึกที่ซ่อนอยู่ในตัวคุณสิ หยิบมันขึ้นมา แล้วจุ่มมันลงในกระดาษเปล่าใบนั้น แต่งแต้มกระดาษที่ว่างเปล่า ให้มีค่าขึ้น หมึกของคุณนั้น สีของมันอาจไม่ได้สวย ใช่...มันเป็นเพียงแค่หมึกสีดำ “ทว่า...หมึกสีดำนี้ล่ะ ทำความฝันที่ว่างเปล่าของคนหลายคน ให้กลายเป็นความฝันสีทองมานักต่อนักแล้ว” ค้นหาหมึกสีดำในตัวของคุณ แล้วมาแต่งแต้มความฝันที่ว่างเปล่ากันเถอะครับ Inspired by Ink 

ในโลกโลกาภิวัตน์ เต็มไปด้วยเชื้อโรคร้าย ที่กำลังแพร่ระบาดเข้าสู่คนในทุกชนชั้น โรคระบาดตัวนี้มีชื่อว่า “โรควัตถุนิยม” ซึ่งเป็นค่านิยมเดิมๆ เช่นการมีมือถือ การแต่งแฟชั่นตามยุคตามสมัย ถ้าไม่ทำ อาจถูกคนส่วนใหญ่มองว่าเชย ไม่มีใครยอมรับเข้าสังคม หรือร้ายแรงขนาดไล่ออกจากกลุ่ม ตัวผมเองก็เป็นอีกคน ที่ไม่ตกอยู่ในสังคมวัตถุนิยม ผมแต่งตัวไม่ตามเทรนด์ แต่ผมก็ยังมีเพื่อน ผมใช้มือถือราคาไม่แพง แต่ผมก็ยังอยู่ในสังคมใหญ่ๆได้โดยที่ไม่มีใครดูถูก “จำเป็นด้วยหรือครับ การที่คุณจะมีเพื่อนสักคน แต่ต้องแลกมากับเงินทองมากมาย.....โดยไม่จำเป็น” “มือถือ” “เสื้อผ้าดีๆ” ฯลฯ ทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นเพียงสิ่งของนอกกาย จับต้องได้ ประเมินค่าทางเงินได้ แต่ประเมินค่าทางจิตใจไม่ได้ เป็นสิ่งที่ทำให้คุณอยู่กับสังคมชั้นสูงได้ แต่ไม่ได้กำหนดว่าพวกเขาจะรักคุณด้วยความจริงใจ วัตถุนิยมแลกกับการยอมรับได้ แต่ไม่สามารถแลกความจริงใจได้ ความจริงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง แต่ยังไม่เป็นที่ยอมรับ ความจริงของคนที่เข้าสู่วงการวัตถุนิยมที่ว่า เข้าไปแล้ว ไม่สามารถออกได้ หรือการที่จะออกมานั้น มันยาก เป็นความจริงครับ ! เมื่อคน...