หญิงสาวคนเดิม เดินกลับบ้าน สะบัดร่มที่เปืยกฝน เท้าสองข้างถูพรมก่อนก้าวเข้าบ้าน เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างตั้งอยู่ โหลแก้วที่ใส่ดาวกระดาษอยู่เต็ม กระดาษเหล่านั้นเปื่อยเล็กน้อย เพราะเปลี่ยนที่อยู่จากตู้โชว์ ไปอาศัยร่มของเล็บครุฑพุ่มสวยที่ปลูกไว้ ประกอบกับช่วงนี้ฝนตกหนัก ดาวที่อยู่ข้างในกลายเป็นสีเดียวกัน จำไม่ได้เลยว่าเมื่อก่อนเคยเป็นสีอะไร ฟ้า เทา ชมพู เขียว ความสับสนในจิตใจถูกสายฝนชำระล้างไปหมดเเล้ว จนถึงตอนนี้ ดาวกระดาษในโหลแก้วไม่มีความหมายอีกต่อไป เอาล่ะ ถึงตอนนี้เเล้ว คงต้องเปลี่ยนกลยุทธ์ เธอใช้ปากกาบรรจงวาดความใส่ใจลงไปทีละนิด ลูกอมเพิ่มความหวาน แก้วน้ำไว้ใส่น้ำดื่มประทังชีวิต สบู่ก้อนน้อยใช้ทำความสะอาดร่างกายจนหอมหวน ไม่ต่างอะไรกับซุ้มสอยดาว ต้นไม้ใหญ่ที่เต็มไปด้วยผล ผลสุก ผลดิบ ผลฝาด เเละผลที่อร่อยสำหรับแต่ละคน หน้าตาเหมือนกันเเต่รสชาติต่างกันลิบลับ เธอไม่รู้ว่าเขาจะได้ผลไหนไปกิน แต่หวังว่าสักวัน เขาจะได้ผลที่รสชาติถูกใจจากซุ้มสอยดาวซุ้มนี้ เเละสามารถรับรู้ความรู้สึกต่างๆผ่านรสชาติของมันได้ เธอให้เขาอยากสอยดาวบนต้นไม้ของเธอไปเรื่อยๆ...